مقایسه صلاحیت بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز و بوشهر: یک خودآزمایی

مقدمه: ارزیابی صلاحیت بالینی پرستاران نقش مهمی در مدیریت فرایند ارائه مراقبت و تعیین نیازهای آموزشی آنان دارد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه صلاحیت بالینی و میزان بکارگیری مهارت های بالینی پرستاران شاغل در دو بیمارستان دانشگاهی تحت پوشش دانشگاه های علوم پزشکی بوشهر و شیراز بود. روش ها: در این مطالعه مقطعی، به روش سرشماری، صلاحیت بالینی همه 266 پرستار شاغل در دو بیمارستان اصلی دانشگاه های علوم پزشکی بوشهر و شیراز که داوطلب مشارکت در مطالعه بودند، مقایسه گردید. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه ای، شامل 73 مهارت پرستاری، در هفت حیطه صلاحیت بالینی بود که سطح صلاحیت بالینی پرستاران را به روش visual analogue scale (صفر تا 100)، و میزان بکارگیری مهارت های پرستاری را به وسیله یک مقیاس چهار رتبه ای لیکرت مورد بررسی قرار می داد. داده ها با نرم افزار spss، آمار توصیفی، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: پرستاران بیمارستان دانشگاه شیراز با میانگین صلاحیت 03/10±03/87 در مقایسه با پرستاران بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بوشهر با میانگین صلاحیت 66/13±07/71 از صلاحیت بالینی بالاتری برخوردار بودند. همچنین، 70 درصد مهارت های بالینی توسط پرستاران شاغل در بوشهر بطور مکرر استفاده می شود اما این میزان در بیمارستان دانشگاه شیراز بیش از 83 درصد بود. نتیجه گیری: سطح صلاحیت بالینی و میزان بکارگیری مهارت های پرستاری در این دو بیمارستان متفاوت است. نیازسنجی آموزشی پرستاران و اصلاح کیفیت مراقبت در بیمارستان های مختلف نیاز به بررسی دارد.